In 1935 vertrekt de Nederlandse pater Theo Leyen naar Brazilië. De door de bevolking ‘Padre Tiago’ genoemde Leyen zet zich voornamelijk in voor de armen in zijn omgeving. Met de hulp van een groep vrijwilligers begint hij op kleine schaal de leefomstandigheden van straatkinderen uit de sloppenwijken van Belo Horizonte te verbeteren.
De eerste crèche die hij bouwt, biedt plaats aan 68 kinderen. Pater Leyen trachtte de kinderen liefdevol te beschermen tegen het harde leven op straat, een leven van honger, lijm snuiven, stelen en bendevorming.
Voor de moeders van de kinderen probeerde hij werk te regelen zodat zij enigszins in hun levensonderhoud konden voorzien en zo een stuk van hun eigenwaarde terugvonden. Al deze inspanningen waren niet voor niets. Steeds meer kinderen vonden de weg naar de crèche.
In 1994 overlijdt pater Tiago, na zestig jaar van zijn leven zich te hebben ingezet voor de allerarmsten. Zijn werk wordt voortgezet door paters uit Brazilië.